^^บทเพลงกับภาพถ่าย^^

[Nangmyn]

ตะวันล้า

ครูซัน # 4 ผ้าห่มใจ (ปลายปี 2538)

โอ้ชีวิตบนเส้นทางตะวัน
บรรเจิดเเฉดฉันท์ในจักรวาล
แบกภาระสาหัสสากรรจ์
บนทางสร้างสรรค์นั้นยืดยาว

ใครจะรู้ว่าฉันเหน็ดเหนื่อย
ใครจะรู้ว่าฉันเหน็บหนาว
ใครเคยเห็นน้ำตาที่พร่าพราว
เจ็บปวดร้าวกับความดื้อดึง

ราตรีนี้ที่เธอหลับไหล
ฉันแอบร้องไห้อีกซีกโลกหนึ่ง
โอนอ่อนไหวอยู่ในห้วงคำนึง
เฝ้านึกถึงเส้นทางที่กว้างไกล

* อยากโคจรออกนอกเส้นทาง
ฉันอยากหยุดพัก ทั้งกายและใจ
เหนื่อยจนอยากหลับไหล
.......ไปชั่วนิรันดร์

** แต่อีกหลายชีวิตยังรอฉันอยู่
อีกหลายชีวิตยังสู้ฝ่าฟัน
กับความเหน็บหนาวและความร้าวราน
รอคอยให้ฉันได้สร้างเสริมเติมไฟ

***ขอเพียงรอยยิ้มที่เริงร่า
ขอเพียงแววตาที่สดใส
มีความรักและมีน้ำใจ
แบ่งปันกันไปได้ไหมคนดี

http://www.youtube.com/watch?v=odmurHcWlj4 (http://www.youtube.com/watch?v=odmurHcWlj4)

ไม่มีอะไร..เจ้าแค่..คิดถึงวันหนึ่งที่ผ่านมา..โลกไซเบอร์ของเจ้าได้คุยกับพี่หมอฝน..

พี่หมอฝนบอกว่า
"เจ้า" พี่หมอเป็นนักฟังเพลงตัวยงเลยนะ
เจ้าลองฟังเพลงนี้สิ พี่หมอว่าเจ้าต้องชอบ..
บทเพลงครูซัน.. ที่พี่หมอมอบให้.. นับแต่วันนั้นจนวันนี้ที่เจ้าฟังทุกวันจนติดหู ติดความรู้สึก

วันนั้น..เจ้าได้เดินทางอย่างโดดเดี่ยว..ไปเรื่อยๆบนเส้นทางสายเหนือ บทเพลงจาก mp3 ที่กระซิบข้างหูเจ้า
อยู่ๆกลับขึ้นมาเป็นเพลงนี้..ประจวบเหมาะกับ เจ้าลงรถที่ตลาดมูเซอ..
แวบแรกที่เพลงขึ้น กับแวบแรกที่สายตาเจ้ามองไปยังใครคนหนึ่งข้างตู้โทรศัพท์ด้านนี้
กับสภาพแวดล้อมที่อึกทึกจอแจด้วยรถนักท่องเที่ยว ด้วยแม่ค้าภูเขามาขายของที่ตลาด
ใครคนนั้น ที่เจ้ายืนมองห่างๆออกไปอีกฟากถนน เจ้ายืนมองนานแล้วนานจนรถผ่านไปมาหันมามอง
เจ้าหยิบกล้องซูมไปยังใครคนนั้น สายตาที่ดูกังวล ที่ดูท้อแท้ ที่ดูเงียบเหงา
บทเพลงยังคงก้องในหู สายตาเจ้ายังคงมองตรงไปไม่ห่างไม่ละสายตา
เขาหันซ้าย หันขวา หันมองคนซื้อของร้านค้า..แล้วก็หันกลับมาก้มหน้า มือแตะที่ดอกไม้กระดาษของเขาเอง
นักท่องเที่ยวที่ผ่านไปมาไม่ได้สนใจอะไรกับดอกไม้กระดาษตรงหน้า
ถังเก่าๆ คร่ำคร่า ยังคงไม่มีน้ำในนั้นมันแห้งเหือด
ถังเก่าๆ คร่ำคร่า มีแต่ก้านไม้ดอกกระดาษสีสัน ที่เห็นทีไรก็เป็นสัญลักษณ์ของดอกไม้ชาวเขา
เขามองตามหลังนักท่องเที่ยวที่ผ่านแล้วผ่านเล่า...
บางทีนั่งมองจนหลังตาพักใหญ่ๆ เจ้าไม่รู้ว่าเขาหลับเพราะเหนื่อย หรือหลับเพราะแค่พักสายตา
หรือหลับเพราะนึกถึงกาลเวลาในบทเพลง
อีกฟากทางบ้านเขาอาจต้องการความหวังความรอคอยการกลับไปของเขาคนนี้..เพื่อปากท้อง เพื่อความสุขเล็กๆ บนความทุกข์ ความยาก ความลำบากของชาวไทยภูเขา..

เจ้าไม่รู้อะไรเลย..บทเพลงกลับมาตอกย้ำให้เจ้ายืนน้ำตาไหล..

เจ้าแค่...อยากบอกตัวเอง..และคนอื่นจากความรู้สึกว่า.. ตะวันล้า..แต่อย่าท้อถอย.. เจ้าจะทำได้ไหมนะ

:kapook-17335-3382: