เจ้านึกถึงกวีบทนึง...เกี่ยวกับดอกหญ้า....
แค่ดอกหญ้าดอกหนึ่ง...
ดอกซึ่ง อ่อนไหว..
โอนเอน ตามลมไป..
ตามหัวใจ..ไปหาเธอ...
เจ้านึกถึงกวีบทนึง...เกี่ยวกับดอกหญ้า....
แค่ดอกหญ้าดอกหนึ่ง...
ดอกซึ่ง อ่อนไหว..
โอนเอน ตามลมไป..
ตามหัวใจ..ไปหาเธอ...
บางทีความรู้สึกมันนิ่มๆ หัวใจที่เต้นแรง.. บางทีกระจัดกระจาย.. หัวใจ..ที่เคยเป็นหัวใจ ก็เปลี่ยนไป เหมือนไม่ใช่หัวใจ
แต่ความรู้สึกอ่อนไหว.. ที่บดบังความจริง.. เจ้าไม่รู้ความจริงบดบังความอ่อนไหวหรือเปล่า
เหมือนดอกกระเจียว..ที่บางทีจำเป็นต้องขึ้นกระจัดกระจาย ทั้งๆ ที่อยากรวมต้นไว้ให้ใกล้กัน
หลายครั้ง..ทีมีความรู้สึกโหยหา.. หลายครั้งที่มีความรู้สึกเหมือนผ่านมา.. ช่างเป็นช่วงหนึ่งนาทีที่ยาวนาน...
การได้พบใครบางคน... ที่เหมือนฤดูกาลขับขานความเป็นมา มันเหมือนวนมาเริ่มใหม่อีกครั้ง.. แค่ช่วงเวลานานวัน.. ความรู้สึกนันก็จางหายไป ในวังวนอีกรอบ หรือเปล่านะ
ยางงงงม่ายยเคยไปเล้ยยย
อยากไปๆๆ
ภาพสวยมากๆเลยครับ
ช้ากันจังอ๊ะคะเจ้านางไปมา 2 รอบแล้ว สองอาทิตย์ติดกันโลด ไปเช้าๆ มีหมอกด้วย
ในขณะนี้มี 1 ท่านดูกระทู้อยู่. (0 สมาชิกและ 1 ผู้เยี่ยมชม)
Bookmarks