ผมเกือบจะเป็นฆาตกร ฆ่าแฟนตัวเองสะแล้วละครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อวานตอนหัวคํ่าแฟนผมบ่นพึมพำๆ ว่าปวดท้อง แต่ก็ไม่ได้สนใจกันเท่าไหร่เพราะแฟนผมก็ไม่ได้ปวดมาก พอมาตอนตีสาม เริ่มปวดหนักขึ้น ผมก็พาๆปโรงพยาบาล ย่านทางเข้า ม. เกษร หมอก็ถามๆข้อมูลคร่าวๆ พร้อมกับสั่งยามาให้ทานที่บ้าน บอกแค่ว่า อาหารเป็นพิษ
แต่พอกลับมาที่ห้อง ก็ทานยากันไปตามที่หมอสั่ง แต่แฟนผมปวดมากขึ้นเรื่อยๆและอาเจียนออกมาเป็นระยะ พร้อมกับร้องว่าปวดท้อง ผมก็โอ๋อยู่พักใหญ่ จนผมหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ แล้วตอน6โมงเช้าแฟนผมก็ปลุกผมขึ้นมาให้พาไป โรงบาลอีกรอบ ด้วยความง่วงของผม ผมก็เลยบ้นๆไปว่าทนไม่ไหวแล้วหรอไปหาหมอ หมอก็ไม่ได้รักษาอะไร ผมก็หายากำลังจะให้กินแล้วนอนต่อ แต่หันไปเห็นหน้าแฟน ที่ซีดเซียวและอ่อนแรง อาการง่วงผมเริ่มหายไป อาการเป็นห่วงเริ่มเข้ามา ผมก็เลยรีบล้างหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้าและลงไปเรียกtaxi มารับแฟนไป โรงบาล โดยเป้าหมายคือ รพ. ดังย่านลาดพร้าว
ผมพาแฟนมาถึงที่นี้ประมาณ7โมงกว่าๆเกือบ8ผมก็เล่าประวัติและอาการให้หมอและพยาบาลฟังไป เขาก็เลยตรวจตามที่ได้รับข้อมูลไป แต่ตรวจไปตรวจมา กลายเป็นว่าแฟนผมใส้ติ่งอักเสพต้องผ่าตัด ผมนี้หน้าชาเลยครับ เมื่อได้เห็นแฟนทรมานกับการปวดท้องและหมอมาบอกว่าเป็นใส้ติ่ง ความรู้สึกผิดมันพุ้งปีดขึ้นมาเต็มหัวผมเลยทีเดียว ผมทนเห็นแฟนตัวเองปวดท้องหนักๆแบบนี้มาได้ยังไงตั้งหลายชัวโมง มันรู้สึกแย่อย่สงบอกไม่ถูกเลยจริงๆครับน้าๆ แต่อาการล่าสุดตอนนี้ปลอดภัยดีแล้วละครับ ผ่าตัดเสร็จเมื่อตอนบ่ายกว่าๆ ก็โล่งอกไป แต่ยังมั่นใส้ตัวเองอยู่เลย แล้วนี้ปีใหม่ก็ต้องกลับบ้าน รถก็ยังไม่มีวี้แววจะได้รับเลย ไม่อยากจะคิด แผลผ่ายังไม่หายดีต้องมานั่งรถทัวกลับบ้าน ตอนนี้ก็อวยพรอย่างเดียวละครับว่าขอให้ได้รถก่อนปีใหม่ ไม่อยากให้แฟนต้องนั่งรถแหวงๆกระแทกๆ นานๆกลายชัวโมงเพรสะจะปรับเบาะก็ต้องเกรงใจคนอื่น.
Bookmarks