ไม่ถึงกับเป็นอุดมการณ์ที่แรงกล้า แต่เป็นแค่ส่วนหนึ่งของความรู้สึกที่รับผิดชอบต่อสังคม
อยากเป็นหนึ่งในจุดเล็กๆที่พอจะร่วมจุดประกายแห่งความเอื้อเฟื้อในสังคม
อยากให้ในส่วนที่เราเหลือ อยากแบ่งปันในส่วนที่เรามี
เป็นที่มาของ 5 โครงการ เพื่อเด็กๆ หลังจากผ่านไป 3ปี ที่ ได้รวมกลุ่มกับเพื่อนๆ ที่มีแนวทาง ของความคิดคล้ายๆกัน
ได้ไปเที่ยว ตจว. ไม่ต้องหรู กางเต้นท์นอนซักคืน แล้วก็ได้ทำอะไรเพื่อสังคมบ้างในคราวเดียวกัน
อยากเห็นใบหน้าเปื้อนยิ้มของเด็กๆในยามที่เราเอาของเล่น และขนมไปแจก ที่สำคัญได้ตะโกนดังๆในใจของตัวเอง ว่า
"เราก็เป็นคนดีของสังคมเหมือนกันนะเว้ยเฮ้ย..."
ปีละอย่างน้อย 1ครั้ง เป็นมติ ที่ไม่ได้ประชุม ว่าเราจะทำโครงการเพื่อเด็กๆกัน แต่ปีนี้(2555)ล่วงเข้ามาครึ่งปี ยังหาเป้าหมาย(ที่ถูกใจ)ไม่ได้เลย
"มีโรงเรียนนึงอยู่เพชรบูรณ์" เพื่อนสมาชิกท่านนึงเอ่ยขึ้นมา หลังจากไม่มีใครนำเสนอเป้าหมายในที่ประชุม
"ชื่อโรงเรียนบ้านหินโง่น สาขา2 ขึ้นเขาไป 8โล" นั่นเป็นข้อมูลที่ละเอียดที่สุดที่มี
"ไปหารายละเอียดมา" เป็นมติที่ประชุม ที่ผมรับมาดำเนินการต่อ
เบอร์โทรผู้ใหญ่เที่ยง เป็นจุดเริ่มต้นที่ค้นได้จากอากู๋
"โชคดีจริงๆที่ผมมาไถไร่อยู่บนเขา ในหมู่บ้านไม่มีสัญญาณ" เป็นคำบอกเล่าผ่านโทรศัพท์ของผู้ใหญ่เที่ยง
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะไปถึงตอนสายๆ" ผมแจ้งกับผู้ใหญ่เที่ยงไปตอนเช้าของวันเสาร์ หลังจากหาข้อมูลเส้นทาง และพิกัดจากอากู๋เท่าที่จะหาได้ แล้วตัดสินใจเดินทางตอนบ่าย3 ไปรับเพื่อนและค้างคืนที่ชัยนาท เพื่อออกเดินทางจากที่โน่นตอนเช้าจะได้สะบายหน่อย
เกือบ 10โมงเช้าวันอาทิตย์ที่13 / 5 /55 ผม ผบ. ลูกชาย เพื่อน ลูกสาวเพื่อน พร้อมไททันพลัสคู่ใจ ก็อยู่บนทางหลวงหมายเลข 203 เลย อ.หล่มสักมาหน่อยเดียว กับความเร็วเฉลี่ย120 ถนนค่อนข้างโล่ง แต่ต้องคอยแซงซ้ายพี่10ล้อที่แกจองเลนขวาอยู่เป็นระยะ เหลือบดู จีพีเอสแจ้งว่าเหลือระยะทาง 40กว่าโล ท้องฟ้าเริ่มครึ้มมาไกลๆ
ความเร็วถูกเพิ่มไปป้วนเปี้ยนแถวๆ 140 หลังจากผู้ใหญ่เที่ยงโทรเข้ามาถามว่า "จะมาถึงตอนไหน"
แอบมาปาด
มีเวลาน้อย แต่ยังอุตส่าห์มีเวลากินเนาะ 555
ในขณะนี้มี 1 ท่านดูกระทู้อยู่. (0 สมาชิกและ 1 ผู้เยี่ยมชม)
Bookmarks