เมื่อวานขับรถกลับจากธุระสารพัดเรื่องเพื่อเตรียมไปทำภาระกิจต่ออีกเรื่อง คือพาพ่อไปทานเลี้ยง ขับจากตลาดโชคชัยสี่ไปท้ายซอย เลี้ยวซ้ายจะไปแยกโลตัสวังหิน เปิดไฟเลี้ยวตามปรกติ ก็มีมอเตอร์ไซค์คันนึงเลี้ยวแทรกมาทางซ้าย คือแซงซ้ายขณะที่เรากำลังเลี้ยวซ้าย ก็เลยบีบแตรเตือน มันขับแซงไปแล้วจอด นึกในใจ วันนี้เจอคนไม่สำนึกแน่ มันหันมาถามว่า บีบแตรทำไม แล้วก็เห็นว่าไอ้นี่เป็นนักศึกษาของ ม.แห่งหนึ่งแถวริมถนนรัชดา เพราะใส่เสื้อยืดสีเทา มีขลิบสีเหลืองและบอกชื่อสถาบันของมันด้วย ก็บอกมันไปว่า แซงแบบนี้มันอันตราย อาจเกิดอุบัติเหตุได้ มันบอกกลับมาว่า ก็กรูรู้ว่าเลี้ยวพ้น...แล้วเกิดหรือยัง บอกมันไปว่า แล้วจะให้เกิดเหรอ นี่เตือนดีๆนะ มันยังถามอีกว่า แล้วจะเอายังไง เดี๋ยวกรูก็เฉี่ยวให้หรอก ก็บอกไปว่า ก็ลองดูสิ เตือนแบบนี้ยังไม่สำนึกอีก เป็นนักศึกษา.....ใช่มั้ยเนี่ย ทำไมทำตัวแบบนี้ เราเองไม่อยากให้เป็นเรื่องมากกว่านี้ ก็เลยออกรถมา แล้วยังได้ยินมันด่า ไอ้สัด ไล่หลังเราอีก แต่ก็นึกว่าช่างมัน ไม่รู้ใครเป็นอย่างที่มันด่ากันแน่ ตาก็คอยดูกระจก กะว่าเดี๋ยวมันต้องขี่แซงแล้วปัดกระจกมองข้างเราแน่ คิดในใจจะเอายังไงดี ถ้าถึงเวลานั้นเราจะเบี่ยงขวาเฉี่ยวให้มันล้มไปเลยดีหรือไม่ แต่อีกใจนึง เราก็ไม่ใช่คนโหดแบบนั้น แล้วพอถึงช่วงจังหวะ มันก็เอาเราจนได้ ขี่แซงแล้วปัดกระจกมองข้างจนแตกและฝาครอบเงาๆข้างหน้าก็กระเด็นออกไป เราเลยเหยียบคันเร่งตาม แต่พอดีจังหวะนั้นที่แยกโลตัสเป็นไฟแดง มีรถจอดอยู่ข้างหน้า มันก็ขี่เลี้ยวซ้ายหนีไป พอได้ไฟเขียวก็ขับเลี้ยวซ้ายตามไปเผื่อจะเจอ จะได้ไปแจ้งความ เพราะตอนนั้นมองทะเบียนไม่ทัน รถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อและรุ่นอะไรก็ไม่รู้ เพราะไม่ค่อยคุ้น แล้วก็ยังไปวนแถวหลัง ม. ของมัน แต่ก็ไม่เจอ
ไม่รู้พ่อแม่มันสอนมายังไงให้เป็นคนแบบนี้ เรียนมาจนถึงอุดมศึกษา แต่สมองและจิตใจมันช่างต่ำเสียเหรือเกิน ไม่อยากจะแช่งมันหรอกนะ แต่หากคนอย่างนี้ยังคงสามารถขี่รถขับรถแล้วออกไปก่อกรรมทำเข็ญให้คนอื่นได้แบบนี้ ก็อยากให้มันเป็นอะไรที่ทำให้ไม่สามารถขี่หรือขับรถได้ตลอดชีวิต เพื่อคนอื่นจะได้ไม่เดือดร้อนอีก
Bookmarks