เคยไหมที่หัวใจอ่อนไหว
เคยไหมที่หัวใจโหยหา
เคยไหมเมื่อหัวใจเย็นชา
เคยไหม..เมื่อจากลา..หัวใจ....
แค่ปลายฟ้ากว้าง..นานแล้วที่เจ้าหายไป ..อยากให้เห็นความงามของธรรมชาติ สมุย.. ไม่ได้มีแต่สมุย เกาะแตนเป็นอีกหนึ่งเส้นทาง...ของการตามหาหัวใจ....
เคยไหมที่หัวใจอ่อนไหว
เคยไหมที่หัวใจโหยหา
เคยไหมเมื่อหัวใจเย็นชา
เคยไหม..เมื่อจากลา..หัวใจ....
แค่ปลายฟ้ากว้าง..นานแล้วที่เจ้าหายไป ..อยากให้เห็นความงามของธรรมชาติ สมุย.. ไม่ได้มีแต่สมุย เกาะแตนเป็นอีกหนึ่งเส้นทาง...ของการตามหาหัวใจ....
สมุย.. ไม่ได้น่าสนใจ.. เท่า..ความรู้สึกอื่นใด...
ท่าเรือราชาหน้าทอน.... ไทรทัน วิ่งกันให้ควัก คริ คริ..แหล่ม
จากท่าเรือ ไปอ่าวท้องกรูด เพื่อข้ามเรือไปเกาะแตน... ป้ายหาเสียง รถหาเสียง เราหนีความวุ่นวาย...ไปเกาะ อยากเป็นชาวเกาะ
ก่อนก้าวลงเรือ... ทะเลแห่งสายน้ำที่พาดผ่านความรู้สึก... ดูเย็นๆ ดูร้อนๆเพราะไอแดด ดูสง่างามด้วยสีแห่งท้องฟ้าและท้องทะเล... สูดลมหายใจ... ด้วยกลิ่นไอทะเล
รูปสวยมากครับ
ขออนุญาตเก็บไว้ซัก 2 รูปครับ ขอบคุณครับ
สิบห้านาที..กับการข้ามเรือ ลมเย็นๆ น้ำทะเลใสๆ สีคราม กับเกาะแตน..แค่เอื้อม... บ้านพักบังกะโล สองสามแห่งเท่านั้น สะอาด เขียวด้วยธรรมชาติ ไม่ได้ปรุงแต่ง ยกเว้นอาหาร...ต้องมีเครื่องปรุง
ไป ไป ไปดำน้ำ ร้อนมากลมแรง หัวฟู ดำอีกต่างหาก
หวัดดีครับเจ๊...ไปเที่ยวอีกแระ ทริบโกรกอีดกเมื่อวันที่ 16-17 สิงหาคม 2551 ที่ผ่านมาผมก็เจอรถเจ๊จอดอยู่ตรงทางเข้าน้ำตกน่ะสีดำป้ายสระบุรีใช่ป่ะ แล้วก็เห็นเจ๊แว๊บๆที่ศูนย์ศึกษาธรรมชาติเจ็ดคดผมจะเข้าไปทักแล้วแต่เจ๊เดินหายไปใหนแล้วก็ไม่รู้ กะว่าเช้าอีกวันจะเข้าไปหาทำความรู้จักสักหน่อยแต่เจ๊ก็ไปซะแล้ว.....ใว้โอกาสหน้าคงได้เจอกันน่ะครับ
ปล.เจ๊หน้าเลนส์สวมcplหรือเปล่าถ้าเป็นขอบหนาจะติดขอบมาแบบนี้แหละครับสังเกตุตรงมุมภาพจะติดดำๆน่ะ
ดำน้ำจนน้ำหูน้ำตา พร่าพราย แล้วจะไปอย่างไร เมาเรือ ขึ้นเรือดีกว่า..
ไปนอนเล่นที่เกาะมัตสุมใกล้ๆ... เกาะเล็กๆ มีแนวไพร... สะอาดต้นหญ้าเรียงรายสีทอง นอนมองฟ้ายามนี้ แสงแดดที่ผ่านร่องใบ...กับหัวใจ..เหงาๆ...
คำถามแรกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ถูกต้องเลย อย่าเอาเลขทะเบียนไปซื้อหวยนะ นอนบ้านหลังติดอ่างเก้บน้ำแหละ พาสมาชิกถ่ายภาพไปโกรกอีดกชั้นแรกแค่ลำธารได้ภาพมาเต็มที่ ไปเจ็ดคตจนจะมีสามีแถวนั้นแหล่ว...คริ คริ ต้องรอต้อนรับสมาชิก หลายกลุ่มค่ะ
กลับบ้านตอนเช้าก็ประมาณเก้าโมงมั้ง ตอนเช้ายังลงไปถ่ายภาพแมลงริมสระเลย ทำไมไม่เจอกันหนอ...
ใส่ค่ะ ใส่ทีไรขอบดำปื๋อทุกทีพึ่งรู้ว่าเป็นเพราะเจ้านี่นี่เอง... คริ คริ โง่มานาน...
กิ่งสนที่ต้องลม... พัดแกว่งไกว...
ดอกหญ้าแห้งๆ..ใกล้สมุดบันทึก....
จิบชาเย็นๆ..
เก้าอี้ผ้าใบ...คู่กับชายหาด
แล้วก็เดินเล่น...
ปล่อยหัวใจล่องลอยไป นอนมองต้นหูกวางเขียวๆ ร่มเย็น..พร้อมนกเหยี่ยวเวียนวน
บ้านโบราณ..ของพี่ปานเทพ วิริยานนท์ ... ไม้เรือนงามหลายสิบปี
สำนักสงฆ์ เล็กๆ ง่ายๆ ริมเขาด้านบน ปนไปด้วยแนวมะพร้าว.. และวิถีชีวิตชาวเกาะแตน
บ่ายคล้อยแล้ว.... กับการสำรวจเกาะ...
ที่พัก ก่อไฟ เอ๊ย ปั่นไฟถึง 5 ทุ่ม...อาหารทะเลรสจัด.. การพักผ่อนดูวีซีดีจากโน๊ตบุ๊ค เขียนโปสการด ห้องพัก 5 คน ตอนนอนเหลือเจ้ากับน้องสองคน ส่วนสามคนอีก 1 ตัว หายไปนอนใต้เตียง ..ไปทำไมไม่รู้..
คริ คริ แหมเข้าพรรษา พูดไม่ได้ ชาไว้่ก่อน ดูดีๆ ชา นะนั่นน่ะ เย็นเจี๊ยยยยยยบ..
เช้าวันใหม่ที่สดใน.. ชูการ์น้อย กวนเราทั้งคืน แวบแรกที่เจ้ามองผ่านม่านหน้าต่าง อะไรแดงๆ พลันเท่านั้น เรา4 คนกระโดดจากเตียง ทิ้งเจ้ากะแหล่มกับเพื่อนตี๋นอนอุตุ แล้วออกไปค้นหาแสงยามเช้า..
ทำไมมันแดงงงงงงงงงงงงง แป๊ดดดดดดดดดดดด เช่นนี้..ไม่เคยเห็น
อินทนนท์สีส้ม
ระนองสีม่วง
เกาะแตนสีแดง...
การถ่ายภาพวิวเป็นอะไรที่ยากมากสำหรับเจ้านาง เปลี่ยน wb ไปมาจนเซ็ง
ยามเช้า.... คิดถึงใครบางคน ที่สายลมพัดผ่าน... ส่งใจไปตามจินตนาการแห่งเลนส์
ในขณะนี้มี 1 ท่านดูกระทู้อยู่. (0 สมาชิกและ 1 ผู้เยี่ยมชม)
Bookmarks