อะไร..ที่สุด.. เหงาที่สุด.. คิดถึงที่สุด..ทุกอย่างเวลานี้มัน..ที่สุด...
บางครั้งเจ้าเคยถามตัวเองกับใครๆ ว่า... " ถ้าหากวันใด..ที่เจ้าจากไปแสนไกล.. เจ้าจะมีค่าบ้างไหม..ในความรู้สึก"
เป็นอีกวัน..ที่เจ้านั่งนิ่งเงียบงัน..อะไรๆ ก็ไม่สุขเท่าบ้านเรา.. เจ้านั่งนิ่งเงียบข้างกอไม้..ที่ผุกร่อน.. เจ้านั่งมองท้องฟ้าไกล..ทุกเช้า..ทุกเย็น... มันว่างเปล่าไปหมด.. ทำไมต้องถ่ายภาพพระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตก.. ริมลำน้ำ...
กล้องถ่ายภาพกับกระเป๋าสลิ้งช๊อตใบเก่ง ข้างกาย.. ที่อยู่เป็นเพื่อนเจ้า....ริมสายน้ำ...
กล้องฟิลม์ กล้องดิจิม่อน.. ที่เจ้าชั่งใจ..จะหยิบอันไหนดี.. เจ้าลืมการถ่ายภาพไปหมดแล้ว..
Bookmarks