หัวใจเหงาๆ เคล้าบรรยากาศ อะไรจะเทียบกับการแบกเป้เข้าป่า กลมกลืนธรรมชาติ เก็บมาเพียงความเหนื่อยแต่สุขกับภาพที่เห็น
หัวใจเหงาๆ เคล้าบรรยากาศ อะไรจะเทียบกับการแบกเป้เข้าป่า กลมกลืนธรรมชาติ เก็บมาเพียงความเหนื่อยแต่สุขกับภาพที่เห็น
ตีตั๋วขึ้นรถทัวร์จากบ้านอย่างมึนงง กับชีวิตตัวเอง.. เรื่องราวที่ผ่านเข้ามา อาจทำให้เจ็บปวดบางครา..แต่ก็ต้องปล่อยวาง..กับความเป็นไป
เส้นทางผ่านภูเขาลูกแล้วลูกเล่า.. กว่าจะถึงจุดเดินเท้าเล่นเอา ก้นระบมเพราะอีแต๊ก เทวาคู่เก่ง กับนิคอนคู่ใจ ผสมผสานกันไปตามเส้นทาง
ต้นข้าว ต้นมัน ต้นข้าวโพด ที่ชาวบ้านจับจองทำไร่นาสวนผสม เกษตรกร ดีๆนี่เอง คนเมืองอยากเข้าป่า คนบ้านป่าอยากเข้าเมืองวันนี้ ฟ้าเป็นฟ้า ฝนไม่ตก
ด้านซ้ายฟ้าทมึนเหมือน ไอน้ำจับก้อนเมฆ หวาดหวั่น ครั่นคร้าน ฝนจะตกไหม การเดินทางพึ่งเริ่มเอง
รถวิ่งไปโงกเงก โงนเงน ต้นไม้ใหญ่ก็เริ่มเล็กลงถนัดใจ บ้านกลางไร่ ดูโดดเดี่ยว
จุดจอดพาหนะหมกไว้กลางไร่.. กันพี่ใหญ่ทำลาย พร้อมแบกเป้ไปตามตะวันก่อนพลบค่ำ
แค่ก้าวข้ามกอหญ้าก็พบผืนป่าหลังความหมาย พรรณไม้ร่มรื่น เห็ดนานาพันธุ์ รวมถึงสิ่งจรรโลงใจ สีเขียวไพร..ให้ชื่นตา
ต้นไม้ใหญ่ "พระเจ้าห้าพระองค์" ที่เมล็ดหล่นเรียงรายห่อหุ้มด้วยเปลือก พรานบอกว่าล้างให้ดีจะเห็นเป็นรอยสลักบนเมล็ด ซึ่งก็แน่ ท้าทาย แต่ไม่กล้าเก็บอะไรออกมา เพราะคงธรรมชาติ ตามวัฏจักรต่อไป ต้นไม้ใหญ่มากกว่าห้าคนโอบ..ยิ่งใหญ่เกิน
เห็นทางลงเขา ไม่ไกลแต่ลื่นไถลจนหน้าคว่ำ ค่อยๆก้าวผ่านไปตามแรงที่มี เสียงพูดคุยจากเจ้าและพี่ๆ ยังคงชื่นชมพรรณไม้ ประโยชน์ คุณและโทษ เที่ยวอย่างมีความหมาย... กับสิ่งที่เห็น เขาลูกแล้วลูกเล่า.. ไม่คิดว่าด้านนอกเป็นแค่ทุ่ง ไร่ นา ไร่ข้าวโพด แต่ด้านหลังยังคงมีอะไรที่ซ่อนไว้.. คล้ายๆที่ป่าฮาลา แถบๆบ้านปกโยะลื่นบ้าง ล้มบ้าง เป็นคราๆไป ลงเขาเท่าไร ก็ต้องขึ้นเขาด้านหน้าอีกเท่าตัว เหงื่อเริ่มทยอยซึมผ่านซอกคอซอกหน้า แต่ทว่าอะไรฟระ คันๆที่คอ
ยังคันไม่พอเกาไม่ได้ปล่อยไป นั่งพักขอนไม้ใหญ่ ตั๊กแตนตัวเกือบเท่าฝ่ามือ ด้านหน้าตอนแรกคิดว่ากิ่งไม้ ใบไม้แห้ง เป็นอีกชนิดหนึ่งของเผ่าพันธ์แมลง
เห็ดป่าละลานตาจนจะอ้วกเลยงานนี้ ไม้เฉพาะถิ่น ต้นไม้พรรณใบสวย บ้างก็มีดอกบ้างก็ไม่มีดอก
กระสุนพระอินทร์ ตอนโดนความเคลื่อนไหวเขาจะม้วนตัวเป็นก้อนกลมๆ ไม่กล้าก้มมาก ทากเยอะเกิ้น
มีกล้องก็เก็บภาพกันไป แต่ตอนนี้เจ้าไม่ไหว ร่างกายยังเป็นไข้ เพราะอยากเข้าป่าเลยไปให้จรรโลงใจ.. ได้แต่หยิบกล้องคอมแพ็คมาใช้ ส่วนตัวใหญ่ นายพรานเอาไปกอดเล่นแล้ว ลายสวยๆของไม้ใบ ตระกูลใดเจ้าตอบไม่ได้แต่เต็มผืนป่า
เฟิรนที่มีหนาตาด้านริมเขา เล่นเอาเพลินกับภาพที่เก็บ ได้แม้จะไม่ใช่ภาพแต่งสวยงามแต่ความงามที่เห้นผ่านจอภาพ เจ้าว่ามันน่ารักนะ ไต่ระดับได้เท่าไร สามสี่ก้าวก็พักที ยิ่งเดินยิ่งไกล..เมื่อไรจะถึงสักที เราพักที่ลำธารสามเพื่อทานอาหารที่นำมาข้าวเหนียวนึ่ง ปลาย่าง น้ำพริกง่ายๆจากบ้านๆในบ้านกลาง
เส้นทางนี้มีพันธุ์ขนุนดินขึ้นมากมาย ทั้งตัวผู้และตัวเมีย และพืชตระกูลข่าดอกสีส้มและแดง
ไรเคนสวยๆ สีม่วงชอบมากคะพึ่งเคยเห็นที่นี่ครั้งแรก
เรียกอะไรไม่รู้คะ มีเยอะเช่นกันมีดอกด้วย
เห็ดแต่ละชนิดแม้จะเห็นบ่อยในพื้นที่อื่น แต่เขาก็ตระการตามากที่นี่คะ
สีขาวนวลงามๆ ก็มี
ที่ไหน..ครับ
บ้านกลาง จังหวัดเลย เจ้า....
ในขณะนี้มี 1 ท่านดูกระทู้อยู่. (0 สมาชิกและ 1 ผู้เยี่ยมชม)
Bookmarks